het avontuur is begonnen!

Even een update vanuit Manilla. Ik heb al vaker geprobeerd wat neer te zetten maar dat werkte nog niet helemaal.

We hebben er een hele lang reis opzitten. Maar zitten hier nu alweer twee dagen! Op het vliegveld in Manilla merkte ik binnen al hoe ontzettend warm en super benauwd het hier is!! Eenmaal buiten aangekomen was dat ook zeker even wennen, het is hier soms wel rond 40 graden, ontzettend warm. Helaas kunnen we hier in hempjes of korte broekjes aanlopen, dat vinden ze volgens mij nogal vreemd. Op het vliegveld aangekomen werden we opgehaald door twee ontzettend lieve Filipijnse meiden, die ons gelukkig zelf herkent hadden anders hadden we ze nooit kunnen herkennen. Ze hebben ons meteen wat van de stad Manilla laten zien en we hebben wat boodschapjes gedaan en ergens gegeten. Wat is het hier anders zeg, een compleet andere wereld! Heel bizar. Opletten op je spullen moet je hier ook zeker, ze denken al gauw dat wij Nederlanders erg rijk zijn, oorbellen en sieraden om word dus ook erg afgeraden. Langzaam reden we naar het dorpje waar wij verbleven in ons hele kleine appartement maar hebben alles wat nodig hebben. Dat was wel even schrikken hoe dichterbij we kwamen hoe armer alles werd, vuilnis en troep ligt overal en mensen wonen in een soort van hutjes langs de weg. Kinderen rennen hier op hun blote voeten over straat. Wat je normaal op tv ziet, zie je nu allemaal in het echt.

De eerste dag was meteen een hele bijzondere dag! We mochten mee naar een dorpje hier drie uur vandaan, waar ook gezinnen van young focus zitten. Ook dat was best heftig om te zien, sommige kindjes lopen daar in hun blootje op straat en alles is erg vies. Ook daar zijn de huisjes niks meer als wat steen en een soort van lakens. Ook zijn we in een huisje geweest van een gezin, wat ontzettend klein is dat. Daar hebben we met allemaal vrouwen en kinderen een gebed gedaan. Daarna hebben we eten en kleding uitgedeeld, gaaf om te zien hoe blij je mensen daar kunt maken met iets wat voor ons vrij normaal is om te hebben. Een meisje kregen een nieuwe broek, en trok hem meteen aan om aan ons te laten zien, wat was ze blij!! De kindjes zijn daar allemaal zo blij om je te zien en vragen constant om je naam, ze lopen steeds achter ons aan.

Vandaag de tweede dag, hebben we rustig aan gedaan. Vanochtend hebben we nieuwe kinderen voor het nieuwe programma love to learn ontvangen dat volgende week start. En hebben een certificaat uitgedeeld met wat snoepjes die ze natuurlijk meteen opaten. Volgende week krijgen we het dus heel druk, er zijn heel wat nieuwe kinderen vandaag dus bij gekomen. Daarna hebben we met de kinderen van child care plus gegeten, de kleuters zijn dat. Ze vertelde mij toen dat kinderen soms wel drie grote borden rijst met kip aten omdat ze zo'n erge honger hadden, thuis hebben ze natuurlijk maar erg weinig. Daarna heb ik boodschappen gedaan, daar moest ik naartoe met een soort van djeep, wat voor hun hier een soort van bus is. Heel erg grappig om te doen.

Het is hier allemaal wel erg anders, dat is wel even wennen. Mensen kunnen hier van bijna niks heel veel maken, en zijn heel dankbaar voor alles. Erg mooi om te zien.

Ik merk wel dat we in een erg goed land wonen, en dat we maar erg dankbaar moeten zijn met wat we hebben!!

Daaaaaaaaag